tərkibimdə kömürüm var,
külüm var.
Mən baharam çəmən-çəmən
Çiçəyim var, gülüm var.
Mən küləyəm, əsməsəm,
kim bilər ki, mən varam.
Mən buludam, səhraları susuz görüb,
ağlaram.
Mən ürəyəm, döyünməsəm
ölərəm.
Mən insanam,
sadə insan əlinin
yaratdığı nemətlərlə öyünməsəm,
ölərəm.
Mən işığam - qaranlığın qənimi.
Mən insanam,
daşıyıraın qəlbimda
dünyaların sevincini, qəmini.
Maraq dolu gözəm mən,
baxmaya bilmərəm.
Qarlı dağdan süzülən çayam mən,
axmaya bilmərəm.
Mən insanam,
vətənim var, elim var.
Ən böyük həqiqəti,
azadlığı, məhəbbəti, nifrətisöyləməyə
qadir olan
dilim var.
Mən bir qranitəm ki,
hər parçamda duyulur
bərkliyim,
döyüşdə möhkəmliyim,
ülfətdə kövrəkliyim.
Mən insanam, ülfətsiz -
Ölərəm.
Məhəbbətsiz, nifrətsiz -
Ölərəm.
Mən bulağam,
tapşırıqla axmıram.
Mən həyatam,
Həmişə yoldayam;
nəfəsdəyəm, arzudayam,
baxışdayam, ürəkdəyəm, qoldayam.
Mən torpağam, nemətimi, varımı
zəhmət sevən insanlarla bölərəm.
Mən ürəyəm, doyünməsəm
ölərəm.
Səndən mənə bir ömürlük xatirə,
Məndən sənə nə qalacaq, nə bilim?
Çətin bir də: daş üstə daş bitirəm,
Niyə uçdu bu qalaçiq, nə bilim...
Damağımda bal sevdanın turş adı...
Uşaq ağlım inadım qurşadı.
Nə hönkürdü bu naqafil gurşadı?
Kimə dedim, - dedi, - ancaq: "nə bilim!"
Günlər mənə gün yazmağı unutdu,
Gülüm, günün güllərimi qurutdu.
Bu oyunda kim uduzdu, kim uddu,
Peşimanı kim olacaq, nə bilim?..
Mən Arazam, səsim tutqun Arazdı,
Ha çağırdım, ha yüyürdüm, ha yazdım.
İndi daha qaynar təbim ayazdı,
İsinərmi bir od-ocaq, nə bilim...
İstemem sevgili yüzüme gülme
Eğer ki sonunda ağlatacaksan
İstemem sevgilim ümitler verme
Sonunda dünyamı karartacaksan
Ben aşkı ölümsüz bilenlerdenim
Bir ömür boyunca sevenlerdenim
Ellerin ellerime değmesin derim
Eğer ki sonunda bırakacaksan
Gönüle vurulmaz asla bir kilit
Seveni öldürür kırılan bir ümit
Sevgilim yanıma yaklaşmadan git
Eğer ki sonunda ayrılacaksan
seni
Gözlerin gözlerimde,
ellerin ellerimde,
kalbin içimde
ve ruhun bedenimde olduğu sürece seni sonsuza kadar seveceğim.
Eller bana kalpsizsin diyorlar,
doğru
çünkü kalbimin sende olduğunu bilmiyorlar!!
Seni dar ağacındaki bir mahkumun ,hayatı
sevdiği kadar seviyorum
Yalnızım yalnız
Yanmışım yanmış
Derdimi anlatacak
kelimeler kayıp
Kafası bozuk bir gece yine yalnızım
Gece huzursuz gecedende bahtsızım
Aksi adamın öfkesi var üzerimde
Of of yalnızım
Yeni yeni başladı kısacık sevdalar
Yeni yeni başladı yalancı fırtınalar
Kokmayan güllerin mevsiminden
Yalnız geldim yalnız gidesim var
Sen şarkılar yazdın eski günlere
Sessiz sessiz söylüyorum kendi kendime
Boğazıma düğümlenen düşlerimde
Bugünde sabahı bekliyorum penceremde
Of of yalnızım
Yeni yeni başladı kısacık sevdalar
Yeni yeni başladı yalancı fırtınalar
Kokmayan güllerin mevsiminden
Yalnız geldim yalnız gidesim var
Yalnızım yalnız
Yanmışım yanmış
Bax gülüm gəldi bahar açdı bulaqlar gözünü
Yar ınanma bu göz yaşları bağlar gözümü
Gorxuram sənsiz öləm ağlayasan arxamca
Axi ölsəm mələyim kim silər ağlar gözünü
Nə qədər göynəmişəm
Nə qədər sizlamışam
Necə yalqızlamışam yar
Necə yalqızlamışam ah
Necə yalqızlamışam
Bu könül dəftərinə dərdo kədər yazdı fələk
Bu qər…ib taleimə gör ki nələr yazdı fələk
Neyləyim axı mən sənsizliyə öyrəşməmişəm
Mənə qürbətdə keçən ömrü hədər yazdı fələk
Ah nə qədər göynəmişəm
Göz yaşın gizləmişəm
Necə sənsizləmişəm yar
Necə sənsizləmişəm
Ey hurivəş ki, əksi-rüxün sağərimdədir
,
Kövsər zülalı, badeyi-canpərvərimdədir.
İsgəndərəmmi zülmətə, ey Xızr, olam rəvan
,
Abi-həyat ləli-ləbi-dilbərimdədir.
Sirri-dəhanı məndən eşit kim, bu nöqtənin
Təlif olan kitabələri əzbərimdədir.
Ol şəmi-hüsnə yandığım axşamdan bəri
Pərvanələr gözü hamı xakistərimdədir.
Qorxutma, zahida, məni nari-cəhimdən
,
Dəryayi-rəhmətin başı əşki-tərimdədir.
Ol qaşı Zülfüqar vuran zəxmi-möhlikin
Cibril tək hənuz əsəri şəhpərimdədir.
Dildən məhaldır ki, edə intiqal eşq
,
Seyyid, bu bir ərəzdi ki, öz cövhərimdədir.
Seyyid Əzim Şirvani
..
Ben nice ayrılıklar gördüm ömrümce
Kuşlar gördüm; kırılmış kolu, kanadı
Ayrı düşmüş sevdiğinden kuşlar gördüm
Hiç bir ayrılık bana bu kadar komadı
Ayrılığın bir ağrıdır vurur şakaklarımda
Ve büyür gözlerimde bir okyanus kadar
Derinden ses verir içimde bir tel
Sonra, birdenbire kırılır, kopar
Yeryüzü çekilir altından ayaklarımın
Geçer başıma çöken bir tavan gibi gökyüzü
Durmadan çalınır kulaklarımda
Şarkıların en hüzünlüsü
Seni alıp uzaklara giden otobüs
Benim üzerimden geçer hışımla
Devrilir, bakakalırım ardından
Bir sel gibi akan gözyaşımda...
Artık ne yapsam boş, teselliler faydasız
Karanlık gitgide en derinlere çeker beni
Çaresiz, bütün sokaklarında bu şehrin
Böyle perişan beklerim dönmeni
Dolaşır birbirine yorgun ayaklarım
Ellerimi koyacak bir yer bulamam
Nereye gitsem, en koyusu acıların
Ne yana baksam, çıldırtan bir akşam
İstemem ben bu ömrü, bu talihi istemem
Böyle durup durup senden ayrılmak varsa
Orada bir mezar kazılır benim için
Ayrılığın nerede başlarsa
..